Triagisten in actie | Een reportage

De triagistendienst staat op het punt te beginnen. De stroom aan telefoontjes barst ieder moment los. De algehele sfeer is rustig, gemoedelijk. Want ondanks dat je nooit weet wie je aan de andere kant van de lijn treft, weten de triagisten in iedere situatie wat te doen. Zodra de klok vijf uur slaat , staat de telefoon roodgloeiend. De serene rust wordt ingeruild voor een kakofonie van drukke gesprekken, rumoer en overleg. Showtime.

Jij krijg de patiënt aan de telefoon en helpt verder 

Voordat je vol enthousiasme aan de telefoon hangt, vertellen we meer over het werk als triagist. Jij bent degene die een patiënt aan de lijn krijgt, wanneer diegene belt naar de huisartsenposten. Werken doe je in de avonden, nachten, weekenden en tijdens feestdagen. Je stelt specifieke vragen en beoordeelt vervolgens de urgentie van de situatie. Daar handel je naar. De ene keer betekent het dat je een ambulance inschakelt, terwijl je een andere keer adviseert om de eerstvolgende werkdag contact op te nemen met de eigen huisarts. 

Lees meer over het werk als triagist >

De eerste beller

Triagist Monique van Kilsdonk zit klaar. Headset op, buitenwereld afgesloten: focus. De eerste beller. “Waarmee kan ik u helpen?” Het is direct duidelijk dat de persoon aan de andere kant niet dezelfde rust ervaart als Monique. Een dochter belt: moeder heeft sinds vijf minuten hevige buikpijn. Moniques hersenen gaan draaien. Is er acute dreiging? Of kan het wachten? Dat zijn de vragen die beantwoord moeten worden.

Met behulp van het systeem loopt Monique een lijst aan vragen af. Hoe gaat de ademhaling? Ziet ze grauw? Moest ze braken? Het gesprek vergt geduld. Zaak om duidelijkheid te creëren. Herhaling en specifieke voorbeelden te geven. Niet te lang stiltes laten vallen. En al helemaal niet meegaan in de paniek of stress van de ander.

Die vragenlijst oefen je tijdens de opleiding

De computer geeft een score van 4, niet acuut. “Het systeem geeft een richting, een fijne basis gebaseerd op de antwoorden. Mijn gevoel is uiteindelijk altijd leidend”, legt Monique uit. “Ik schaal liever iemand te hoog urgent in dan te laag.” In dit geval komt haar gevoel overeen met de score: niet hoog urgent. Dus wordt de vrouw ingepland om later die avond op de post langs te komen. “Mocht het verergeren, bel ons dan nog eens”, sluit ze het gesprek af. Gegevens aanvullen, dossier in orde maken en door naar de volgende beller.

Arts op stand by
Twijfel is er niet snel bij Monique. Toch is een tweede blik geen overbodige luxe. Daarom staan de regieartsen op al onze posten altijd paraat om te helpen Je loopt zo naar ze toe om even te sparren. Om gevoelens te bevestigen. Of voor net dat beetje extra informatie. Want als triagist sta je er niet alleen voor, ook al ben jij de enige die de patiënt spreekt.

Schakelen tussen urgentie

De avond zet zich relatief mild voort bij Monique. Buikpijn, rugklachten, een bezorgde oma wiens kleinzoon zwarte ontlasting heeft en een vraag over medicijnen. Geen levensbedreigende situaties. Wel omstandigheden vol bezorgde personen. Begrip is dus altijd op z’n plaats. “Wat voor mij niet ernstig is, voelt voor de ander wel zo. Ze bellen uit bezorgdheid en onwetendheid. Daar ga je altijd serieus mee om.”

Lees over het eerste belletje van triagist Sharon 
Lees over het eerste belletje van triagist Senna 
Lees over het eerste belletje van triagist Marijke 

Tegenover Monique is de urgentie een stuk hoger. Een benauwde man met potentiële coronaklachten die direct gezien moet worden. Vervolgens een oudere die geen reactie geeft. Spoed is bij deze gevallen gewenst. Triage 1: ambulance onderweg. De diversiteit van een werkavond wordt nog maar eens duidelijk. En ook dan is snel schakelen naar de volgende beller van belang.

Schakel jij ook snel en wil je aan de slag als triagist?

”Mooiste vak wat er is”

Terwijl haar collega ambulances onderweg stuurt, blijft Monique gefocust op haar eigen patiënten. Een scheerwond achter het oor dit keer. Wederom niet levensbedreigend. Wel reden om even met de arts te overleggen. Of het toch verbonden moet worden, want nu is het met neustampons provisorisch opgelost. En bloedverdunners zorgen ervoor dat het bloeden maar niet stopt. “Dit is toch de mooiste baan?” Roept ze terwijl ze al onderweg is naar de regiearts. Dit soort verhalen zoals de man met zijn oor maken de avond luchtig, leuk en menselijk. En alle gevallen tonen aan: als triagist doe je er écht toe.