Een kijkje op de cursus voor triagisten | Reportage
Aan de voorbereiding kan het niet liggen. Als triagist in spe word je namelijk volledig klaargestoomd voor jouw eerste belletje: de eerste keer dat jij een medische situatie inschat en de urgentie ervan bepaalt. Tien lesdagen en coachingsessies draaien je warm voor het echte werk. Een sfeerverslag van een van de lesdagen.
Wat is dat precies, werken als triagist?
Als triagist ben jij het eerste aanspreekpunt voor patiënten die in de avonden, nachten, weekenden én tijdens feestdagen bellen naar Huisartsenposten Oost-Brabant. Dat gesprek gaat volgens een bepaald model, een specifieke structuur. Op die manier kun je snel de ernst inschatten en een toestandsbeeld schetsen. Je denkt in urgentie: is er een ambulance nodig, is een telefonisch advies voldoende of verzoek je de beller de eerstvolgende werkdag contact op te nemen met de eigen huisarts?
De laatste les
In het leslokaal luisteren vijf cursisten aandachtig naar de presentatie van de trainer. Tijdens deze tiende en laatste les leert hij de triagisten om te gaan met agressie aan de telefoon. Hij vertelt over drie verschillende vormen van boosheid en hoe je die kunt herkennen. Daarna legt hij uit wat de beste manier is om ermee om te gaan en hoe je iemand rustig krijgt. Algemene conclusie: ontken of bevestig niet, maar erken het probleem en vertel dat degene die belt geholpen kan worden door goed naar jou te luisteren. Het is belangrijk om de regie te houden.
De trainer brengt de theorie tot leven met een rollenspel. Hij kan de situatie wel uitleggen, maar de triagisten leren tenslotte het meest van het oefenen: zelf ervaren en anticiperen op het gedrag van de beller. De trainer speelt een oude man die in paniek is: hij maakt zich zorgen om zijn gevallen vrouw en belt naar de huisartsenpost. Een van de triagisten in spe neemt op.
Zo gaat het rollenspel eraan toe
Triagist: “Goedenavond, Huisartsenposten Oost-Brabant. Wat is er aan de hand?”
Trainer: “Mijn vrouw viel plots op de grond en beweegt niet meer. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ze ligt hier en beweegt niet meer. Helemaal niet meer.”
Triagist: “Wat is er gebeurd, meneer? Viel uw vrouw op haar hoofd?”
Trainer: “Ik weet het niet hoe dit kon gebeuren. We keken naar het journaal en dronken koffie en opeens viel ze uit haar stoel. Dat is nog nooit gebeurd. Ze ligt hier maar. Help ons snel.’
Triagist: “Kunt u haar hartslag horen?”
Trainer: “Ik weet het niet. Ik ben op leeftijd en kan niet meer door mijn knieën zakken om bij haar te komen. Help me, help mijn vrouw. Ze ligt hier op de grond. Laat snel hulp komen.”
Triagist: “Probeer rustig te blijven, meneer. De ambulance is al onderweg.”
De triagist schatte deze situatie goed in door meteen een ambulance te sturen, complimenteert de trainer na afloop. Want hoewel de triagist geen volledige vragenlijst kon afwerken door de paniek en de druk van de oude man, bleek uit de signalen dat het om een noodsituatie ging. Als triagist is het jouw taak om de urgentie te bepalen. Een geslaagde zet, in dit geval.
“Zorgzame types willen vaak snel hulp inschakelen, maar dat is niet altijd nodig. Een triagist moet de juiste vragen blijven stellen om erachter te komen of de situatie levensbedreigend is.”
– Sharon van Kallen, teammanager Triagecentrum Eindhoven
Opleidingstraject tot triagist
Voordat je de lessen mag volgen, is er een selectieronde waarin alle aanmeldingen worden bekeken en beoordeeld. In gesprekken met leidinggevenden laat je weten waarom jij graag een opleiding tot triagist wilt volgen. “We maken ze bewust van de inhoud van het vak”, vertelt Sharon van Kallen, teammanager Triagecentrum Eindhoven. “Wanneer we allebei door willen gaan met het traject, geven we opleidingsinstituut Auxilio een seintje.”
“Ik vergelijk het werk als triagist met autorijden. Je moet het leren in de praktijk. Door het te doen, word je er steeds beter in.”
– Nicole, triagist in opleiding
En dan begint het opleidingstraject van ongeveer anderhalf jaar, met e-learning, lessen en coachingsessies. Tijdens de lessen leer je over de techniek, het gespreksmodel en ingangsklachten, zoals trauma, buikklachten of kortademigheid. Je komt alles te weten over het veiligstellen van patiënten en het bepalen van hun toestandsbeeld door triagevragen te stellen.
Zo ziet de opleiding eruit
- Je begint met theorielessen. In totaal krijg je er tien.
- Er zijn verschillende opleidingsgroepen: dagopleiding en avondopleiding.
- Iedere keer wordt een bepaald thema behandeld. Of er staan twee thema’s op de planning van een lesdag of -avond.
- De lessen zijn altijd gekoppeld aan de praktijk. Iedereen met ervaring in de medische wereld mag voorbeelden aandragen en ervaringen delen.
- Na ongeveer zes of zeven theorielessen krijg je ook coaching van triagisten: je gaat al aan de slag bij de telefoon en krijgt ondersteuning.
Lees meer over de opleiding tot triagist >
Dat toestandsbeeld bepalen is nog best lastig, volgens Nicole, triagist in opleiding. “Met bepaalde triagevragen achterhaal je de situatie, die je schetst alsof je erbij bent.” Je volgt een gesprekslijn, maar er is geen exacte wetenschap voor. Je moet een eigen manier vinden om het gesprek zo kort mogelijk te houden en er tóch alle nodige informatie uit te halen. “Dat is zoeken en veel oefenen.”
Verhouding tussen het aantal werkuren
Triagisten werken minimaal 12 uur per week. Daar beginnen de triagisten in opleiding ook mee. “Anders verlies je de geleerde skills weer snel”, zegt Sharon. Langer dan 12 uur per week werken kan ook: het is uit te breiden naar 20 uur. “Dat is wel het maximale aantal uren dat onze triagisten werken. Het werk is namelijk altijd in de avonden, nachten en weekenden. Dat is een belasting voor je privéleven.” Ze vertelt dat er gedurende het jaar druktepieken zijn. In de zomer staat de telefoon roodgloeiend vanwege mensen die bellen over insectenbeten. En ’s winters hangen ze aan de lijn met griepklachten.
Constante alertheid
In het leslokaal houden de vijf triagisten pauze. Ze kletsen over hun eerste werkzaamheden. Karin vertelt dat de constante focus het werk pittig maakt. “Je hebt tijdens de dienst geen moment rust.” En hoewel alertheid haar niet onbekend was tijdens haar eerdere werkzaamheden in de psychiatrie, vertelt ze dat deze manier van oplettendheid nieuw voor haar is. “Je werkt continu achter de computer en aan de telefoon. Je bepaalt de urgentie. Daarbij mag je niets over het hoofd zien. Je wilt het niet mis hebben als een patiënt in een levensbedreigende situatie verkeert.”
“Een triagist heeft het erg druk: de telefoon gaat vaker dan bij noodnummer 112. Juist dat vind ik heel gaaf. Alert zijn, urgentie inschatten en de beller verder helpen.”
– Karin, triagist in opleiding
Volgens Sharon zit de moeilijkheid ook in een eigen weg vinden bij gesprekken voeren. Er zijn uiteraard triagevragen die gesteld moeten worden, maar daarnaast is er ruimte voor een eigen werkwijze. “Daarbij is het lastige: diagnosticeer niet, bepaal enkel en alleen de urgentie van een situatie.”
Lees over het eerste belletje van triagist Sharon
Lees over het eerste belletje van triagist Senna
Lees over het eerste belletje van triagist Marijke
Controle voor diplomering
Het moment is daar: de triagisten zijn klaar met de opleiding en nemen zelfstandig de telefoon op om de urgentie van een medische vraag te beoordelen. Na twee maanden is er een controle. “Tijdens een audit bekijken we waar de triagisten staan en of ze handelen zoals aangeleerd. Daar is geen lang gesprek voor nodig. We zien al snel iemands leerpunten en zoomen daarop in”, weet Sharon.
Drie keer per jaar is er een tussentijdse controle met een bijbehorend gesprek. Om het diploma voor triagist te behalen, heb je zes van deze goede gesprekken nodig.
Jij wilt ook mensen verder helpen met hun medische vraag.
Solliciteer hier