Als triagist zit jij klaar voor de stroom aan telefoontjes. Je bent de rust zelve en doet er alles aan om die rust uit te stralen naar de persoon aan de andere kant van de lijn. Wanneer jij de hoorn erop legt, weet je: de beller is geholpen en gerustgesteld. Zo ervaren de mensen die bellen naar de huisartsenpost dat ook. Zo ook Marc, die belde omdat hij het topje van zijn vinger eraf sneed.
De juiste toon aanslaan
“Het begrip, en de manier waarop ik gerust werd gesteld, vond ik erg fijn.” Marc belde op een doordeweekse avond naar Huisartsenposten Oost-Brabant. Eerder die dag sneed hij het topje van zijn vinger eraf. “Het gebeurde in de ochtend, maar gedurende de dag bleef het bloeden. Vandaar dat ik ‘s avonds toch maar belde met de vraag of het gehecht moest worden.”
“Er klonk een oprechte bezorgdheid en ik voelde me snel gerustgesteld. Het eerste wat de triagist wilde weten, was of het mes schoon was en of er mogelijk infectiegevaar was. Dat was niet het geval.” Omdat de wond op de vingertop van Marc zat, bleek hechten niet mogelijk. Maar het bloeden moest wel stoppen. “Ze stelde heel veel vragen om precies te weten of het acuut was of niet. Toen bleek dat dat niet zo was, kreeg ik wel heel goed advies.”
Benieuwd hoe zo’n gesprek eruitziet aan de kant van de triagist?
Wij geven je een inkijkje
Het goede advies
Marc verving steeds zijn pleister omdat die het bloeden niet voldoende stopte. Dat zorgde er juist voor dat de wond geen rust kreeg en steeds weer openging. “Ik kreeg het advies het steviger te verbinden. Bij twijfels of als het bloeden nog niet stopte, dan kon ik altijd weer terugbellen.” De volgende dag was de wond dicht en bleek het advies voldoende. “Het was een prettig gesprek. Ik voelde me gehoord en goed geholpen. Dat was alles wat ik nodig had.”
Had jij Marc net zo goed geholpen?
Word dan onze nieuwe collega